مطالعه عددی اثر گرفتگی تدریجی در بتن نفوذپذیر بر الگوی جریان سیال و پخش آلودگی حل شده در آن
محل انتشار: نشریه مهندسی سازه و ساخت، دوره: 11، شماره: 2
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 60
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSEC-11-2_011
تاریخ نمایه سازی: 29 اردیبهشت 1403
چکیده مقاله:
در سال های اخیر، بتن نفوذپذیر بعنوان روسازی جدید در پیاده روها، پارکینگ ها، راه ها و شانه جاده ها در کنترل روان آب، جمع آوری هدفمند آن و همچنین جلوگیری از گسترش آلودگی های سطحی و حتی کاهش آلودگی صوتی نقش قابل توجهی داشته است. از مهمترین چالش هایی که در کاربرد اینگونه روسازی ها باعث تغییر عملکرد و کاهش بازدهی آن شده که کمتر مورد توجه قرارگرفته، ایجاد گرفتگی در منافذ بتن نفوذپذیر به سبب وجود آلودگی ها در روان آب ها است. ایجاد گرفتگی در بتن نفوذپذیر به شکل قابل ملاحظه ای الگوی جریان و همچنین نحوه پخش مواد حل شده در آن را تحت تاثیر قرار می دهد. با وجود اهمیت فراوان این موضوع در شناخت عمیق نحوه عمل کرد این نوع بتن تاکنون مطالعه جامعی برای بررسی اثر گرفتگی تدریجی بتن نفوذپذیر بر الگوی جریان و میدان سرعت، تغییر پیچ و خم مسیر عبور جریان و همچنین چگونگی پخش آلودگی انجام نشده است لذا در این مطالعه اثر ایجاد گرفتگی تدریجی بر عوامل مذکور مورد بررسی قرارگرفت. با توجه به این هدف هندسه ای دوبعدی بعنوان مدلی از بتن نفوذپذیر در حالت بدون گرفتگی ایجاد شد و با تغییر هندسه در پنج مرحله گرفتگی تدریجی بتن نفوذپذیر مدلسازی شد. با گسسته سازی دامنه محاسباتی و معادلات انتقال مومنتم و انتقال جرم به روش دینامیک سیالات محاسباتی، شبیه سازی برای مدل های مذکور انجام شد. نتایج نشان داد که با افزایش تدریجی گرفتگی و کاهش تخلخل بتن نفوذپذیر، توزیع میدان سرعت، پیچ و خم مسیر و همچنین توزیع غلظت آلودگی در جریان سیال به نحوی تغییر کرد که سبب ایجاد و و همچنین افزایش نواحی کم سرعت، افزایش طول پیچ و خم مسیر و همچنین به دام افتادن و تجمع آلودگی در داخل بتن نفوذپذیر شد. علاوه بر این، نتایج نشان داد با افزایش گرفتگی، پتانسیل بتن نفوذپذیر برای انسداد کامل افزایش یافته و عمل کرد آن را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
رسول صوفی نوقابی
دانشجوی دکتری، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه شهیدباهنر ،کرمان، ایران
علی ابراهیم زاده
پژوهشگر، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه جامع امام حسین (ع)، تهران، ایران
فریدون خسروی
دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه جامع امام حسین (ع)، تهران، ایران