اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش اهمال کاری و فرسودگی دانش آموزان ورزشکار شهر مرند

زمینه و هدف: دانش آموزان دبیرستانی اغلب اهمال کاری و فرسودگی را تجربه می کنند که بر عملکرد و بهزیستی کلی آن ها تاثیر منفی می گذارد. پرداختن به این مسائل نیازمند مداخله های هدفمند با هدف قرار دادن عوامل روانی است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش اهمال­کاری و فرسودگی در دانش­ آموزان ورزشکار دوره دوم متوسطه شهر مرند بود. روش: این پژوهش مطالعه ای شبه­ آزمایشی استفاده شده است. جامعه این پژوهش شامل پسران دبیرستانی ورزشکار شهر مرند در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ بود که با استفاده از روش نمونه­ گیری تصادفی خوشه­ ای یک دبیرستان پسرانه انتخاب و بین ۱۰۰ نفر از دانش­ آموزان این دبیرستان ها پرسش­نامه­ های فرسودگی و اهمال­کاری توزیع شد، سپس ۴۰ نفر از دانش­ آموزانی که نمره فرسودگی و اهمال­کاری بیشتری داشتند به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. این دانش­ آموزان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (۲۰ نفر در هر گروه) کاربندی شدند. برای گردآوری داده­ ها از پرسش­نامه فرسودگی (سالملا-آرو و همکاران، ۲۰۰۹) و اهمال­کاری (تاکمن، ۱۹۹۱) در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. داده­ ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS تحلیل شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر فرسودگی و اهمال­کاری دانش­ آموزان پسر ورزشکار تاثیر داشته و آن را کاهش داده است. نتیجه گیری: براین اساس، بالینگران می توانند با استفاده از روش درمان پذیرش و تعهد به بهبود فرسودگی و اهمال­کاری دانش­ آموزان پسر ورزشکار کمک کنند.

کلیدواژه ها:

academic burnout ، Students ، Acceptance and Commitment-based Therapy ، Athletes ، درمان پذیرش و تعهد ، اهمال کاری ، فرسودگی تحصیلی ، دانش آموزان ، ورزشکاران