تاثیر سرمایه فکری بر بهره وری کارکنان و عملکرد شرکت مبتنی بر رویکرد ارزیابی متوازن با نقش میانجی قابلیت پویا

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر سرمایه فکری بر بهره وری کارکنان و عملکرد شرکت مبتنی بر رویکرد ارزیابی متوازن با نقش میانجی قابلیت پویا در شرکت های خصوصی است. روش: جامعه آماری شامل کارکنان سازمان صنایع فورج البرز استان قزوین می باشد. به منظور گردآوری داده های مربوط به قابلیت های پویا از پرسشنامه نقی زاده و همکاران(۱۳۹۲) و بهره وری نیروی انسانی از پرسشنامه هرسی و گلداسمیت (۱۹۸۰) استفاده شده است. یافته ها: یافته های پژوهش ضمن تایید الگوی پیشنهادی، نشان داد که یکی از عواملی که می تواند نقش بسیار مهمی در افزایش قابلیت های منابع انسانی و بهبود عملکرد داشته باشد، ارزیابی دقیق و استفاده مناسب از سرمایه های فکری است که منجر به بهبود و تقویت رضایت شغلی کارکنان و نیز سطح رفتار شهروندی سازمانی می شود . همچنین نتایج نشان داد که قابلیت های پویا، زیر مجموعه منابعی است که به شرکت اجازه می دهد فرآیندها و محصولات جدیدی را ایجاد کند. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج حاکی از تاثیر مستقیم و غیرمستقیم ابعاد سرمایه فکری بر بهره وری کارکنان و عملکرد شرکت مبتنی بر رویکرد ارزیابی متوازن با نقش میانجی قابلیت پویا است.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: سرمایه فکری ، ارزیابی متوازن ، بهره وری کارکنان ، قابلیت های پویا