جایگاه مشارکت فعالانه و همیاری والدین در آموزش کودکان با نیازهای ویژه

تماس منظم و ارتباط خوب بین کارکنان مدرسه و والدین می تواند به پیشرفت آموزشی فراگیران کمک کند. برقراری ارتباط بین مدرسه و خانه در مواردی که فراگیران، نیازهای آموزشی ویژه ای دارند، ضروری تر است. لازم است والدین کودکان دارای نیازهای آموزشی ویژه در تدوین برنامه های مربوط به فرزندان خود و درنتیجه تعیین خدماتی که به آن ها ارائه می شود، دخالت داده شوند. این مطالعه باهدف بررسی جایگاه مشارکت فعالانه و همیاری والدین در آموزش کودکان با نیازهای ویژه تدوین شده است. به نظر می رسد برای ارتقای آموزش کودکان با نیازهای ویژه، نقش والدین اهمیت بسزایی دارد. اصلاح ساختار کارکردی خانواده های دارای کودکان با نیازهای ویژه به دلیل ویژگی های متفاوت روانی- اجتماعی شان ضروری به نظر می رسد. بر این اساس توانمندسازی والدین از طریق یافته های نوین شناختی- رفتاری از اولویت های مهم جوامع رشدیافته قلمداد می شود. این پژوهش به صورت مطالعه مروری انجام گرفته و مقالات مربوط به نقش والدین در آموزش را بررسی نموده است. مرور شواهد تجربی نشان می دهد که همیاری و مشارکت فعالانه والدین در آموزش کودکان با نیازهای ویژه تاثیر مثبت دارد. بنابراین لزوم توجه به بهزیستی خانواده از طریق تدوین برنامه های کارآمد بومی شده بر اساس الگوی ایرانی– اسلامی ضروری است. آموزش خانواده ها کمک می کند تا حد زیادی، انگیزه یادگیری توانش های عملی میان فردی خانواده ها افزایش یابد و والدین شرایط بهزیستی روانی، اجتماعی، آموزشی و تربیتی خود و کودکانشان را فراهم نمایند.

کلیدواژه ها:

کودکان با نیازهای ویژه ، آموزش والدین ، خانواده ، مشارکت فعال