رابطه سبک های فرزندپروری با مشکلات رفتاری در کودکان با آسیب بینایی

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 150

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NDNCECCONF02_027

تاریخ نمایه سازی: 28 اردیبهشت 1403

چکیده مقاله:

روش های فرزندپروری، سبک ها و روش هایی است که والدین بر اساس آنها، فرزندان خود را آموزش داده و تربیت می کنند و در تحول، پختگی و شکل گیری شخصیت آنها نقش بسزایی دارد. بعضی از انواع سبک های فرزندپروری از جمله سختگیری و وابستگی زیاد، نقش بسیاری در به وجود آمدن مسائل و مشکلات رفتاری فرزندان دارد. هدف از انجام این تحقیق بررسی رابطه سبک های فرزندپروری و مشکلات رفتاری در کودکان با آسیب بینایی است. به این منظور تعداد ۵۰ نفر از مادران کودکان پسر ۷ تا ۱۱ ساله با آسیب بینایی، مشغول به تحصیل در مدرسه شهید محبی شهر تهران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و با پرسشنامه های سبک های فرزندپروری بامریند و فهرست رفتاری کودک (CBCL) ارزیابی شدند. یافته های پژوهش نشان داد بالاترین ضریب همبستگی برای سبک فرزندپروری استبدادی (۴۰/۰=r، ۰۱/۰>P) است و ضریب همبستگی مقتدرانه (۵۵/۰- =r، ۰۵/۰>P) در مرتبه بعدی قرار دارد. البته رابطه سبک فرزندپروری مقتدرانه بصورت معکوس است، بدین معنی که با افزایش فرزندپروری مقتدرانه مشکلات رفتاری کاهش پیدا می کند و برعکس. قابل ذکر است که سبک سهل گیر رابطه معناداری با مشکلات رفتاری نداشته است.

نویسندگان

ناهید ثامتی

استادیار گروه روان شناسی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس نسیبه، تهران. ایران.

صمد آخوندلو

کارشناس ارشد روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران.

طاهره نجفی فرد

دکتری تخصصی روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

صاحب یوسفی

دکتری تخصصی روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.

شقایق جباری زادگان

کارشناس ارشد روان شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران.

محمد علیخانی

کارشناس ارشد علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب، تهران، ایران