بررسی تطبیقی مصادر زبان عربی و فارسی دری

در این مقاله از روش توصیفی - تحلیلی استفاده شده است. هدف بنیادی مقاله حاضر بررسی تطبیقی مصادر در زبان عربی و فارسی دری بوده است. پرسش اصلی که بدان پرداخته شده مصادر در زبان عربی و فارسی دری چگونه و با چه ملاحظاتی تعریف شده است؟ مشابهت ها و تفاوت های مصادر و انواع آن در زبان عربی و فارسی چیست؟ رویکردهای جدیدی در مورد مصادر زبان فارسی مطرح شده و بعنوان یک واحد دستوری مستقل مورد بررسی قرار می گیرد. این رویکردها، بهبود و توسعه مفهوم مصدر در دستور زبان فارسی را نشان می دهند و نشانگر پذیرش و استفاده از مصدر بعنوان یک واحد دستوری پویا و چندگانه است. این رویکردها می توانند به تنوع و غنای معانی و ساختارهای زبان فارسی کمک کنند و قابلیت بیان مفاهیم مختلف را در این زبان افزایش دهند. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که مصادر در زبان عربی و فارسی دری مشابهت ها و تفاوت هایی دارد، که هرکدام مختص بخود است، ولی مصادر در زبان عربی اصل اشتقاق را تشکیل می دهد، با وصف اینکه اختلاف مکتب های ادبی نیز در این زمینه وجود دارد، ولی در زبان فارسی می تواند بعنوان فعل، فاعل، مفعول، اسم و صفت در جمله استفاده شود. طوریکه، یک تفاوت های در تقسیمات آنها نیز قابل مشاهده است. مصدر در زبان های عربی و فارسی دری، نقش مهمی در تشکیل و تنظیم جملات دارد و با استفاده از این مصدرها، می توان مفاهیم و اعمال مختلف را در زبان های مزبور بیان کرد.

کلیدواژه ها:

مصادر ، انواع مصادر ، دستور زبان ، عربی و فارسی دری