رابطه بین کمال گرایی، پرخاشگری و اهمال کاری والدین با شدت علائم نافرمانی مقابله ای

هدف مقاله حاضر بررسی رابطه بین کمال گرایی، پرخاشگری و اهمال کاری والدین با شدت علائم نافرمانی مقابله ای در دانش آموزان دوره اول ابتدایی در شهر نی ریز در سال ۱۴۰۱ بود. روش پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری شامل همه مادران دارای فرزند محصل در دوره اول ابتدایی شهر نی ریز می باشد که در سال تحصیلی ۴۰۲-۱۴۰۱ فرزندان خود را در دوره اول ابتدایی ثبت نام کرده اند. در مقاله حاضر برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای استفاده شده و براساس جدول تعیین حجم نمونه آماری گرجسی ۳۵۳ نفر بعنوان نمونه نهایی انجام شده است. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲)، پرسشنامه کمال گرایی هیل و همکاران (۲۰۰۴)، پرسشنامه اهمال کاری تاکمن (۱۹۹۱)، پرسشنامه علائم نافرمانی مقابله ای کودکان هاشمی و همکاران (۱۳۸۷)، که روایی و پایایی آنها مورد تایید قرار گرفته استفاده شده که توسط مادران دانش آموزان تکمیل شده است. به منظور تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری، استفاده شده که پس از تجزیه و تحلیل داده ها این نتایج بدست آمد: کمال گرایی، پرخاشگری و اهمال کاری مادران با شدت علائم نافرمانی مقابله ای در دانش آموزان دوره اول ابتدایی در سطح معناداری (۰.۰۱P<) رابطه مثبت و معنادار دارند. علاوه بر این کمال گرایی، پرخاشگری و اهمال کاری مادران بطور مثبت قادر به پیش بینی شدت علائم نافرمانی مقابله ای می باشند.

کلیدواژه ها:

کمال گرایی ، اهمال کاری ، پرخاشگری والدین ، شدت علائم نافرمانی مقابله ای