رویکرد تصوف در مواجهه با متشابهات دینی و نقد آن

قائلین به وحدت شخصی وجود برای اثبات نظریه خودشان مبنی بر عینیت بین خالق و مخلوق متمسک به آیات و روایاتی شده اند که با بررسی دقیق می توان نادرستی کلام ایشان را دریافت. یکی از آیاتی که قائلین به وحدت شخصی وجود-صوفیه- برای مطلوب خویش-عینیت- به آن تمسک کرده اند آیه شریفه «ولله المشرق والمغرب فاینما تولوا فثم وجه الله ان الله واسع علیم»(البقره/۱۱۵) می باشد. ما در این مقاله با ارائه ۷ معنای مختلف در روایات و کلمات علمای امامیه اثبات کردیم این آیه شریفه هیچگونه ظهوری بر مبنای عقیده ی قایلین به وحدت شخصی وجود ندارد بلکه آیه از متشابهات محسوب می شود و بایستی به محکمات و اصل- روایات متواتره و صحیحه که دلالت بر تباین بین خالق و مخلوق می کند- ارجاع داد.

کلیدواژه ها:

وجه ، وجه الله ، ائمه اطهار علیهم السلام ، قبله ، ذات.