بررسی مولفه های نوستالژی در شعر محمدعلی بهمنی

نو ستالژی که نام دیگر آن غم غربت ا ست ، در ا صطلاح عبارت ا ست از حسرت زیاد نسبت به گذشته و دلتنگی برای روزهای سپری شده و هرآنچه از دست آدمی رفته ا ست و دیگر در دسترس نیست که به تعبیری می توان آن را بیان حسرت و درد و رنج ... دانست . اگرچه این عنوان به تازگی در ادبیات و شعر شاعران وارد شده است ، اما این حس حسرت و ابراز دلتنگی در شعر فارسی از دیرباز بازتاب داشته است . محمدعلی بهمنی از جمله شاعران خوش ذوق و پر عاطفه ی معاصر است که بیان این حس و حسرتها در اشعارش قابل مشاهده است . هدف پژوهش حاضر، بررسی انواع نوستالژی در شعر بهمنی است . اما یافته های این پژوهش ناظر برآن ا ست که محمدعلی بهمنی در ا شعارش به نو ستالژی احساس غم و غربت درونی ، گله و شکایت از روزگار و محبوب و همچنین دوری از وطن و زادگاه اصلی خود، که در بخش نوستالژی خاطره ی فردی آمده است توجه بیشتری کرده و میزان بسامد این اشعار نسبت به سایر نوستالژی های کاربردی و خاطرهی جمعی ، نمود بیشتری داشته است . نویسندگان مقاله در صددند تا با رویکردی پژوهشی با روشی تحلیلی و توصیفی به بررسی انواع نوستالژی در شعر بهمنی بپردازند.

کلیدواژه ها:

نوستالژی ، خاطره ی فردی و جمعی ، غم غربت ، افسوس و حسرت ، محمدعلی بهمنی .