سنتز و شناسایی نانوجاذب UiO-۶۶ اصلاح شده با هدف افزایش ظرفیت جذب CO۲

ضرروت جذب دیاکسیدکربن به عنوان یکی از مهمترین گازهای گلخانه ای موجود در اتمسفر که موجب افزایش دمای زمین و خطرات نا شی از آن میگردد، یکی از اصلیترین چالشهای جامعه جهانی میبا شد. در پژوهش حاضر، بهینه سازی سنتز چارچوب فلز-آلی UiO-۶۶ با هدف افزایش ظرفیت جذب دی اکسیدکربنانجام شده ا ست. سنتز به روش هیدروترمال انجام شده و تاثیر افزودن مدولاتور فرمیک ا سید بر ساختار UiO-۶۶ و میزان جذب دیاکسیدکربن بررسی شده است. چارچوبهایی با نسبتهای مولی مختلف از فرمیکاسید برای دستیابی به ترکیب بهینه با بالاترین ظرفیت جذب تهیه شدند. تشکیل نانوجاذب با روشهای مختلف مشخصه یابی تایید شد. م شاهده شد که نانوجاذب تهیه شده با ۳۵ اکیوالانگرم از فرمیک ا سید دارای بیشترین تخلخل است که م ساحت سطح و حجم کل منافذ آن در مقای سه با UiO-۶۶ پایه، به ترتیبحدود %۱۲ و %۳۰ افزایش یافته است. علاوه بر این، نتایج حاکی از افزایش قابل توجه %۱۴۰ در ظرفیت جذب ۹/۸ mmol/g) CO۲، ۳۰bar و (۲۹۸ K در مقایسه با UiO-۶۶ پایه است. با توجه به ظرفیت جذببالا، قابلیت احیا نانوجاذب و همچنین پایداری حرارتی بالای آن، به عنوان یک جاذب بالقوه برای کاربردهای صنعتی پیشنهاد میشود.

کلیدواژه ها:

جذب سطحی ، کربن دی اکسید ، چارچوب فلز-آلی ، UiO-۶۶