ظهور جنبه های نظری گفتگو در آموزش و پرورش

این مقاله توجیهی برای استفاده واقعی از گفت و گو در آموزش مدرن، پتانسیل منحصر به فرد آن برای رشد شخصیت، نشان دادن وحدت گفتگو، برابری شرکا و حق داشتن نظر شخصی ارائه می دهد. نویسنده نظریات بنیادی متفکران برجسته گذشته و حال را مورد توجه قرار می دهد که ویژگی های اساسی گفتگو و پتانسیل آن را در تعلیم و تربیت تعریف می کند. پیشنهاد شده است که مبانی آموزش گفتگویی را به عنوان علم رشد انسانی در شرایط ایجاد روابط با جهان، با افراد دیگر و با خود توسعه دهید.

کلیدواژه ها:

گفتگو ، تعلیم و تربیت ، روابط موضوعی ، آموزش دیالوژیک