بررسی پدیده نوستالژی در داستان های کوتاه منیرو روانی پور

یکی از بن مایه های رایج در ادبیات داستانی معاصر، نوستالژی یا غم غربت است. در ادبیات فارسی این بن مایه در حوزه ادبیات مهاجرت و آثار داستان نویسان مهاجر نمود بیشتری دارد. منیرو روانی پور یکی از داستان نویسان شاخص معاصر است که به سبب تجربه دو مهاجرت در زندگی حرفه ای، بن مایه نوستالژی یا غم غربت در آثار او به اشکال گوناگون بروز پیدا کرده است. در این پژوهش پس از شناسایی، استخراج و دسته بندی موارد نوستالژی در پنج مجموعه داستان کوتاه منیرو روانی پور، به توصیف و تحلیل ویژگی ها و کارکردهای این بن مایه پرداخته شده است. برخی از نتایج این پژوهش نشان می دهد که روانی پور در همه داستان های کوتاه خویش مولفه های نوستالژی را برای بیان اغراض ثانوی،به ویژه نقد به کار گرفته و غیرمستقیم از طریق شخصیت های داستانی حس نوستالژیک خود را بیان کرده است.

کلیدواژه ها:

نوستالژی ، داستان ، روانی پور ، مهاجرت ، غربت.