ابعاد شایستگی بالینی در روان پرستاران شاغل در مرکز آموزشی درمانی روانپزشکی رازی تهران در سال ۱۴۰۲

مقدمه: شایستگی بالینی یکی از الزاماتی است که پرستاران در محیط­های بالینی بالاخص مراکز روانپزشکی باید داشته باشند. این موضوع تاثیری مستقیمی بر کیفیت مراقبت های پرستاری دارد. لذا این مطالعه با هدف تعیین میزان شایستگی بالینی، ابعاد و عوامل مرتبط در روان پرستاران شاغل در بیمارستان آموزشی درمانی روانپزشکی رازی تهران در سال ۱۴۰۲ انجام گردید. روش کار: این مطالعه­ای توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی بر روی ۲۱۱ روان پرستار انجام شد. نمونه­ها به روش تمام شماری انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه "شایستگی بالینی روان پرستاران محتشمی" جمع آوری گردید. نتایج با استفاده از نرم افزار spss ورژن ۲۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین نمره شایستگی بالینی روانپرستاران شرکت­کننده در مطالعه ۳۷/۵۰±۲۰/۱۴۷ بود. میانگین و انحراف معیار شایستگی عمومی، شایستگی اختصاصی روانپرستاران شرکت کننده در پژوهش به ترتیب ۳۴/۵±۴۷/۳۲، ۰۳/۱۶±۰۲/۱۱۵ بود. همچنین نتایج مطالعه نشان داد که شرکت در دوره های روان­پرستاری تخصصی با صلاحیت بالینی ارتباط معناداری دارد.(۰۰۲/۰=p). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد شایستگی بالینی روانپرستاران در سطح خوب می باشد، اما باید تمرکز بیشتری بر روی ابعاد شایستگی بالینی تخصصی آنها انجام گردد. همچنین، برگزاری دوره های روانپرستاری تخصصی در طول خدمت می تواند سبب ارتقاء بیشتر سطح کیفی شایستگی بالینی روانپرستاران در مراقبت از بیماران دارای اختلالات روانپزشکی گردد. لذا، پیشنهاد می گردد مدیران پرستاری مراکز درمانی، برگزاری این دوره ها را جهت روانپرستاران مورد توجه و تاکید قرار دهند.

کلیدواژه ها:

Psychiatric nurse ، Clinical competence ، Nursing care ، Psychiatric departments ، Quality of care. ، روانپرستار ، شایستگی بالینی ، مراقبت پرستاری ، بخش های روانپزشکی ، کیفیت مراقبت.