بررسی کاربرد فناوری های نوین آموزشی در آموزش زبان و ادبیات فارسی

همزمان با تغییرات سریع فنون و مهارت ها و ظهور پدیده های نوین در فناوری های نوین و تاثیر آن ها بر شیوه ها و روش های زیستن، فرایند آموزش و یادگیری نیز که یکی از ارکان اساسی و بنیادین جوامع است متحول و دگرگون شده است. علی رغم اهمیت تمامی دروس، از آنجا که درس زبان و ادبیات فارسی زیربنا و پایه ی ساخت شخصیت فرهنگی و علمی دانش آموزان است و همچنین زمینه ساز ایجاد نگرش مثبت یا منفی در آنان نسبت به تمامی دروس است، باید با روشی نوین علاقه مندی به این درس را در دانش آموزان ایجاد کرد. یکی از این روش های نوین آموزشی استفاده از فناوری های نوین است. مقاله حاضر از نوع مروری بوده و جمع آوری اطلاعات از طریق مقالات مرتبط داخلی و خارجی، و کتب چاپی و الکترونیکی مرتبط با موضوع صورت گرفته است. هدف از تهیه این مقاله بررسی تاثیر بکارگیری فناوری های نوین آموزشی در بهبود کیفیت یادگیری درس زبان و ادبیات فارسی می باشد که در ابتدا تعریفی جامع از فناوری های نوین ارائه شده و در ادامه به کارکردها و مزایای بکارگیری از آن در آموزش و یادگیری اشاره شده است. به طور کلی، نتایج مطالعات نشان داد که بکارگیری فناوری های نوین آموزشی در تدریس درس زبان و ادبیات فارسی باعث علاقمندی دانش آموزان به درس می گردد. چرا که در این روش، تدریس همراه با تصاویر صورت می گیرد و از طرفی چون دانش آموز در یادگیری نقش فعال دارد؛ باعث علاقه و تعمیق یادگیری وی می گردد، از طرفی دیگر چون فناوری های نوین ابزاری در جهت درگیر ساختن حسی بینایی و شنوایی فراگیر است موجب تعمیق یادگیری در دانش آموزان می گردد.

کلیدواژه ها:

فناوری نوین ، فناوری های نوین ، زبان و ادبیات فارسی ، دانش آموزان ، آموزش و یادگیری