اثرگذاری مولفه های توانمندسازی در بازآفرینی پایدار بافت های فرسوده شهری (مطالعه موردی: شهر سنندج)

شهر سنندج در استان کردستان با دارا بودن بخش عظیمی از بافت های فرسوده شهری در هسته و بخش مرکزی شهر نیازمند توجه جدی در امر مدیریت و برنامه ریزی شهری است. هدف این پژوهش این است که تاثیر مولفه های توانمندسازی در بازآفرینی پایدار بافت های فرسوده شهر سنندج را بررسی و تحلیل نماید. پژوهش حاضر از نظر روش، توصیفی – تحلیلی و به لحاظ هدف، کاربردی است. برای جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و میدانی و پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق، ساکنان بافت فرسوده سنندج (۳۲۸۲۵۰ نفر) هستند. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران ۳۰۸ نفر محاسبه شد و جهت تکمیل پرسشنامه از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده گردید. یافته-های حاصل از آمون T نشان داد که وضعیت توانمندسازی در بازآفرینی پایدار بافت فرسوده شهر سنندج در وضعیت نامناسبی قرار دارد. همچنین، براساس نتایج به دست آمده، مولفه آموزش برابر ۸۱/۰ بیشترین تاثیر در بازآفرینی پایدار بافت های فرسوده شهر سنندج دارد. بعد از آن، به ترتیب مولفه های؛ شفاف سازی با میزان اثر و سطح اطمینان (۰۰۱/۰ =P، ۷۴/۰=β)، مولفه اعتماد بخشی (۰۰۱/۰ =P، ۶۹/۰=β)، تشکل ها (۰۰۱/۰ =P، ۴۳/۰=β) و دسترسی به منابع (۰۰۴/۰ =P، ۲۹/۰=β) دارای اثر معنادار بر بازآفرینی پایدار بافت های فرسوده شهر سنندج بودند. بنابراین می توان چنین استنباط کرد که وضعیت مولفه های توانمندسازی در بازآفرینی پایدار بافت های فرسوده شهر سنندج در سطحی نامناسب قرار داشته و در راستای بازآفرینی پایدار این بافت ها مولفه های آموزش، شفاف سازی و اعتمادبخشی دارای نقش شگرفی هستند که نیازمند توجه بیشتر در برنامه های توسعه شهری در جهت رسیدن به پایداری هستند

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، بازآفرینی ، بازآفرینی پایدار ، بافت فرسوده ، شهر سنندج