بررسی تاثیر هوش هیجانی بر نحوه برقراری ارتباط با همسالان و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان میامی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر هوش هیجانی بر نحوه برقراری ارتباط با همسالان و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان میامی بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نوع توصیفی- همبستگی است که به صورت میدانی انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق را کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان میامی در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ تشکیل دادند که تعداد آنان حدود ۶۱۰۰ نفر است. در این پژوهش برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد که تعداد ۳۰۲ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش از ابزار پرسشنامه استفاده شد که شامل دو بخش بود. بخش اول پرسشنامه شامل سوالات جمعیت شناختی بود که توسط محقق طراحی شد و بخش دوم شامل سه پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی والراند و همکاران (۱۹۹۲) ، پرسشنامه هوش هیجانی وانگ و لو (۲۰۰۲) و پرسشنامه مهارت های اجتماعی ماتسون(۱۹۸۲) که برای سنجش ارتباط با همسالان استفاده گردید. برای بررسی روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها از نظرات متخصصان و صاحب نظران علوم تربیتی بهره گرفته شد و برای سنجش پایایی ابزار پژوهش از ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی استفاده شد که طبق این دو شاخص پایایی ابزار مورد تایید قرار گرفت. برای بررسی فرضیات تحقیق از روش مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد واریانس محور استفاده شد. همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده ها در پژوهش حاضر از نرم افزارهای SPSS۲۳ و Smart-PLS ۳.۲.۸ استفاده گردید. یافته های تحقیق نشان داد که هوش هیجانی بر نحوه ارتباط با همسالان و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان میامی تاثیر مثبت و معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

انگیزه پیشرفت ، تنظیم عواطف ، مقطع ابتدایی ، همسالان ، هوش هیجانی