افزایش مسولیت پذیری معلمان در سایه افزایش قرارداد روانشناختی

افراد در زمان کار دارای یک سری از ادراکات فردی از نظر مبادله متقابل با کارفرما. این می تواند تعریف از "قرارداد روانی" چنین برداشت هایی بر اساس وعده ها و اطلاعات ضمنی یا صریح که هر دو طرف در اولین لحظه رابطه با یکدیگر مبادله می کنند ، ایجاد می شود. تحقق قرارداد روان شناختی در این پژوهش به معنای سطحی است که کارکنان احساس و ادراک می کنند که سازمان وظایف خود را در قبال آنها انجام داده است. میزان تحقق، تغییر، تخطی یا نقض قرارداد روان شناختی به این موضوع بر می گردد که سازمان به برخی از جنبه های وظایفش عمل نکند و در مقابل کارکنان احساس کنند که کمتر به سازمان بدهکارند همین امر موجب می شود کارکنان خود را وابسته به سازمان بدانند و نوعی تعهد نانوشته به سازمان داشته باشند و همین امر موجب می شود در رابطه با وظایف محوله کاملا با مسولیت انجام وظیفه کنند و این امر موجب افزایش مسولیت پذیری در آنان می شود. بنابراین مورد توجه قرار دادن چنین متغیرهایی در هر سازمان با توجه به مدل ارائه شده می تواند ساز و کاری در جهت افزایش بیشتر مسولیت پذیری اجتماعی باشد. بنابراین زمانی که احساس کنند قرارداد استخدامی آنها مبتنی بر مبادله اجتماعی منصفانه است، مسولیت پذیری آنان افزایش می یابد و اگر احساس کنند این مبادله منصفانه نیست، نقض قرارداد روان شناختی رخ داده، بنابراین آنها بروز مسلویت پذیری را محدود می کنند.

کلیدواژه ها:

مسولیت ، قرارداد ، معلمان ، آموزش و پرورش