بررسی و تحلیل ژئوپلیتیکی کریدورهای ارتباطی در پس کرانه های خلیج فارس

کالا و خدمات بین فضاها جغرافیایی در حال انتقال است. حرکت کالا و خدمات بواسطه مزیت های اقتصادی و سطح نیاز از طریق مسیرهایی امکان پذیر است که تحت عنوان کریدورهای ارتباطی انجام می شود. کریدورها بین کانون های جمعیتی و صنعتی، عمل انتقال کالا و خدمات را بر عهده دارند. استقرار کریدورها نتیجه تفاهم بین کشورهای تولیدکننده و مصرف-کننده کالا همراه با فضاهای معبر است. لذا یک پدیده ژئوپلیتیکی است که در نتیجه سیاست در یک فضاهای جغرافیایی بین کانونهای جمعیتی و صنعتی شکل می گیرد و فضاهای کریدوری می توانند در مزایای آن بهره مند گردند. در حال حاضر منطقه جنوب غرب آسیا دارای پتانسیلهای کریدوری در مسیر شمالی- جنوبی و شرقی- غربی است. پس کرانه های خلیج فارس در سمت شمال، جنوب و غرب در مسیرهای کریدوری فوق الذکر واقع شده اند که مسیر دریای را از طریق بدنه خشکی به فضای دریایی مدیترانه در غرب و بدنه خشکی اوراسیا در شمال متصل می کند. این پژوهش به تحلیل ژئوپلیتیکی کریدورهای پس کرانه ای خلیج فارس پرداخته است. نتایج تحقیق نشان می دهد استقرار کریدورهای مربوطه تحت تاثیر فرایندهای همگرایی و همکاریهای ژئوپلیتیکی بین کشورهای مبدا، مقصد و مسیر گذرگاهی است. روش تحقیق این پژوهش از اینرو توصیفی- تحلیلی است که وضعیت موجود مورد بررسی قرار گرفته و بر مبنای وضعیت موجود به تحلیل کریدورهای موجود پرداخته است. شیوه گردآوری داده ها نیز اسناد- کتابخانه ای بویژه سایت های مرتبط است.

کلیدواژه ها:

کریدورهای ارتباطی ، خلیج فارس ، تحلیل ژئوپلیتیکی