تاثیر موانع بهبود کارایی نیروی انسانی بر مدیریت بهینه سازی منابع انسانی در مدیران آموزش وپرورش

یکی از اهداف اولیه هر سازمان و مدیران آن بهبود کارایی و بهره وری نیروی انسانی است. دستیابی به این هدف مستلزم برنامه ریزی و درک دقیق از وقایع موجود در سازمان است. در این پژوهش بر مبنای مرور متون مرتبط و دریافت نظرات کارشناسان موانع بهبود کارایی شناسایی گردید. سوال اصلی این مطالعه این است که: آیا موانع بهبود کارایی نیروی انسانی بر مدیریت بهینه سازی منابع انسانی و کارایی کارکنان تاثیرگذار است؟ برای استخراج مدل مفهومی، نظریه ها و مدل های مرتبط با موضوعات و تحقیق های پیشین به طور گسترده موردبررسی قرار گرفت. تحقیق حاظر از لحاظ روش تحقیق توصیفی – پیمایشی و ازنظر هدف کاربردی است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه مدیران مقطع متوسطه دوم آموزش وپرورش شهرستان سردشت است. روش نمونه گیری بر اساس تصادفی ساده (در دسترس) است که اندازه نمونه ۱۵۵ نفر محاسبه شده است. ابزار استفاده شده در این تحقیق آلفای کرونباخ ۸۴/۰ می باشدو روایی آن از طریق روایی محتوایی تایید گردید.در این پژوهش از آزمون های همبستگی پیرسون، آزمون تی و آزمون تحلیل واریانس و رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که مدیریت بهینه سازی منابع انسانی و کارایی کارکنان بر موانع بهبود کارایی و مولفه های آن تاثیرگذار شد. یعنی با افزایش بهینه سازی منابع انسانی، کارایی کارکنان افزایش یافت.

کلیدواژه ها:

کارایی منابع انسانی ، بهینه سازی و بهره وری منابع انسانی