اثربخشی روان درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف-پذیری شناختی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری

این تحقیق با هدف اصلی تعیین اثربخشی روان درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری شناختی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری دوره دوم ابتدایی انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل یود. بود و در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ انجام گرفت. جامعه آماری شامل دانش آموزان دارای اختلال یادگیری دوره دوم ابتدایی شهر نور به تعداد ۸۰ نفر بودند که ۴۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده جهت جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه خودکارامدی تحصیلی جینکز و مورگان (۲۰۰۰) و انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (۲۰۱۰) بود و پروتکل اجرایی پژوهش محمودعلیلو و همکاران (۱۳۹۵) در ۱۰ جلسه ۴۵ دقیقه ای جهت مداخله استفاده شده است. جهت تجزیه وتحلیل داده-ها آزمون کوواریانس چند متغیری استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش روان درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف-پذیری شناختی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری دوره دوم ابتدایی به میزان ۷۶ درصد (۰۵/۰ =ρ) و خودکارآمدی تحصیلی دانش-آموزان دارای اختلال یادگیری دوره دوم به میزان ۴/۷۵ درصد موثر بوده ااست (۵/۰ =ρ).

کلیدواژه ها:

روان درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد ، انعطاف پذیری شناختی ، خودکارآمدی تحصیلی ، دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ، دوره دوم ابتدایی