بررسی اثرگذاری شاخص های سلامت روانی و سبک های فرزند پروری بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثرگذاری شاخص های سلامت روانی و سبک های فرزند پروری بر کاهش پرخاشگری دانش آموزانمی باشد. پژوهش حاضر از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه آماری در این پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان متوسطه دوم شهر رشت در ناحیه یک در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ می باشند که پس از بررسی های صورت گرفته مشخص شد که تعداد کل این افراد ۱۲۸۰ نفر است. روش نمونه گیری در این پژوهش روش نمونه گیری غیر احتمالی در دسترس است و با توجه به جدول مورگان و کرجسی، نمونه لازم برای جامعه ۳۶۰ نفر است. دانش آموزان به پرسشنامه های سلامت روانی گلدبرگ و هیلر (۲۰۰۱)، سبک های فرزند پروری بامریند (۱۹۷۳) و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲) پاسخ دادند. نتایج با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره تجزیه وتحلیل شد. نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان داد که سلامت روانی ۱۱ درصد و پرخاشگری نیز ۱۸ درصد از تغییرات سبک های فرزند پروری را پیش بینی می کنند. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که بین متغیرهای موردبررسی با پرخاشگری رابطه معنادار و منفی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سبک های فرزند پروری ، پرخاشگری ، سلامت روانی.