تاثیر هوش هیجانی و تاب آوری برکیفیت زندگی دانش آموزان ورزشکار

هدف کلی پژوهش بررسی ارتباط بین هوش هیجانی و تاب آوری با کیفیت زندگی دانش آموزان ورزشکار بود. پژوهش حاضر توصیفی، از نوع همبستگی و مبتنی بر مدلسازی معادلات ساختاری است و از لحاظ هدف نیز جزء تحقیقات کاربردی محسوب می شود. داده های تحقیق به صورت میدانی و با استفاده از پرسشنامه گردآوری شد. جامعه آماری این تحقیق را دانش آموزان پسر دبیرستان ادب اصفهان که حداقل هفته ای ۴ ساعت فعالیت بدنی متوسط تا شدید انجام می دهند، تشکیل داد که نمونه آماری به تعداد ۳۸۴ نفر و به صورت تصادفی در نظرگرفته شد. در این تحقیق از پرسشنامه هوش هیجانی لین و همکاران (۲۰۰۹)، پرسشنامه زمینه یابی سلامت ویر و شربورن (۱۹۸۶)، پرسشنامه تاب آوری در ورزش کونور و داویدسون (۲۰۰۳) استفاده شد. روش های آماری مورد استفاده در این پژوهش در دو سطح توصیفی و آمار استنباطی انجام گرفت. به طوری که برای تجزیه وتحلیل داده ها در سطح توصیفی از میانگین، فراوانی، انحراف استاندارد، استفاده شد. همچنین در بخش آمار استنباطی برای بررسی وضعیت توزیع داده ها از آزمون کلموگرف اسمیرنف و برای آزمون مدل و فرضیه های تحقیق از مدلسازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی استفاده شد. نتایج نشان داد که بین هوش هیجانی با کیفیت زندگی دانش آموزان و بین تاب آوری با کیفیت زندگی دانش آموزان رابطه مثبت معنادار وجود دارد. تاب آوری در رابطه بین هوش هیجانی با کیفیت زندگی دانش آموزان نقش میانجی معنادار دارد.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، تاب آوری ، کیفیت زندگی ، دانش آموزان ، روانشناسی ورزشی