بررسی رابطه ادراکی درباره سبک های فرزند پروری با ابعاد کمال گرایی

انسان به طور طبیعی خواستار خوبی و کمال است و این تمایل به کمال گرایی و انسان تقریبا کامل و بی عیب و نقص به خودی خود ایرادی ندارد. ایراد آنجاست که مقوله کمال گرایی به صورت نابهنجاری درآید، چرا که ابعاد ناسالم کمال گرایی با کمبود اعتماد به نفس، روان رنجوری و آسیب های کمی در ارتباط است. درواقع می توان گفت کمال گرایی لزوما به عنوان یک فاکتور منفی شناخته نشده است، بلکه به عنوان فاکتوری که می تواند عملکرد مثبت و مفیدی نیز داشته باشد، مطرح است. در این مقاله با استفاده از منابع موجود کتابخانه ای و میدانی و بهره گیری از مطالعات و سندکاوی به گردآوری داده های موردنیاز پرداخته شده و داده های گردآوری شده تجزیه وتحلیل شده است. کمال گرایان خواهان برتری، پیروزی و تسلط هستند و تنها به این شیوه است که بر اضطراب ها و ترس هایشان غلبه می کنند. آنان به وسیله ارزش ها و صفات عالی اخلاقی که به خود نسبت می دهند، میکوشند دیگران را به اطاعت و پیروی از خود وادارند. در ضمن آنان ازنظر عواطف و احساسات سرد و جدی هستند.

کلیدواژه ها:

فرزند پروری ، کمال طلبی ، ادراک ، والدین ، دانش آموزان.