پیش بینی تعلق آموزشگاهی بر اساس شایستگی های اخلاقی و کمال گرایی بانقش میانجی سلامت اجتماعی

هدف پژوهش حاضر پیش بینی تعلق آموزشگاهی بر اساس شایستگی های اخلاقی و کمال گرایی بانقش میانجی سلامت اجتماعی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان بندرلنگه در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ و نمونه آماری بر اساس جدول مورگان ۳۸۴ نفر بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده اند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه های تعلق آموزشگاهی وات (۲۰۰۴)، کمال گرایی هیل و همکاران (۲۰۰۴)، شایستگی های اخلاقی مارتین و آشتین (۲۰۱۰) و سلامت اجتماعی کییز (۲۰۰۰) بود. جهت تجزیه وتحلیل دادهها از روش تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج حاصل از برآورد مدل پژوهش نشان می دهد بین تعلق آموزشگاهی و شایستگی اخلاقی و تعلق آموزشگاهی بر کمال گرایی در تبیین واریانس متغیر میانجی یعنی سلامت اجتماعی در حالت استاندارد به ترتیب ۱۶/۰- و ۴۹/۰ واحد تاثیر دارند. در مورد تاثیر غیر مستقیم تعلق آموزشگاهی بر شایستگی اخلاقی و کمال گرایی از طریق سلامت اجتماعی، نتایج حاصل از برآورد مدل پژوهش نشان می دهد که این دو مولفه از طریق سلامت اجتماعی در حالت استاندارد به ترتیب ۰۲/۰ و ۰۷/۰ واحد به صورت مثبت و مستقیم تاثیر دارند.

کلیدواژه ها:

تعلق آموزشیگاهی ، شایستگی اخلاقی ، کمال گرایی ، سلامت اجتماعی