بررسی کردن میزان اثربخشی روش های تدریس مشارکتی بر یادگیری در دانش آموزان مبتلا به مشکلات یادگیری

روش یادگیری مشارکتی تکنیک رایجی در آموزش است. در این تکنیک، معلم به جای ارائه ی اطلاعات به دانش آموزان، به عنوان عاملی تسهیل کننده عمل می کند تا دانش آموزان به جست وجو، یافتن و اشتراک گذاری اطلاعات بپردازند. دانش آموزان به شکل منفعلانه ای واقعیت ها را جذب نمی کنند، بلکه از دانش مشترک خود و آن چه در کلاس آموخته اند، برای پرورش ایده ها و برنامه ها استفاده می کنند. ایده کلی یادگیری مشارکتی سابقه ای طولانی دارد. این رویکرد، حاصل اندیشه نظریه پردازان و محققانی است که می خواستند به نحوه یادگیری کودکان از تجربه پی ببرند و معتقد بودند که تجربه بیشترین نقش را در فرایند یادگیری ایفا می کند، به شرط اینکه توام با تجزیه وتحلیل منظم و منطقی باشد. رویکرد یادگیری مشارکتی در دهه حاضر ازنظر گاه ها ی مختلف موردمطالعه قرار گرفته است. بررسی این نظر گاه ها منجر به ارائه الگویی شده که در تحقیق حاضر به اجرا درامده است. نتایج حاکی از تاثیر قابل توجه روش یادگیری مشارکتی بر رشد مهارتهای اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دختران و پسران بوده است. نتایج تحقیق با بسیاری ازنظر گاه های ارایه شده و تحقیقات انجام شده همخوانی دارد. به منظور اجرای موثر روش یادگیری مشارکتی همکاری نویسندگان کتابهای درسی، تصمیم گیرندگان آموزشی، معلمان و والدین ضروری است.

کلیدواژه ها:

تدریس ، دانش آموز ، معلم ، کار گروهی ، یادگیری.