مروری بر روش های آموزشی برای کودکان اوتیسم

اختلال اتیسم، یکی از اختلالات فراگیر رشد است که به شدت در کارکردهای فرد تاثیر می گذارد. پژوهش حاضر با هدف تحلیل، بررسی و مروری بر روش های آموزشی کودکان اوتیسم و کمک به یادگیری و بهبود مسائل آموزشی این کودکان و به صورت مروری نظام مند انجام شد و روش شناسی آن مبتنی بر گردآوری، طبقه بندی یافته های مقالات علمی پژوهشی مرتبط با روش های آموزشی کودکان اوتیسم در بین سال های ۱۳۹۳ تا ۱۴۰۲ شمسی برگرفته از پایگاه های اطلاعاتی SID، science diret، pubmed، google scholar، Eric، Ebsco، بود. در جستجوی اولیه ۵۷ مقاله انتخاب شدند و در ادامه ۲۰ مقاله که عنوان آن ها روش های آموزشی کودکان اوتیسم بود موردبررسی قرار گرفتند. از بین مقالات ۱۹ مقاله به دلیل عدم تناسب با موضوع، ۱۱ مقاله به علت قدیمی بودن، ۷ مقاله به علت تکراری بودن حذف شد و درنهایت ۲۰ مقاله انتخاب گردید. نتایج پژوهش نشان داد که روش های آموزشی همچون روش قصه گویی، داستان های کودکانه بومی سازی شده، مدل های درمانی پاسخ محور-درمانی آموزشی، تئاتر درمانی، روش ABA، فعالیت های ادراکی-حرکتی و برخی وسیله های درمانی همچون اشیا، سنسور ها، پلتفرم ها، TVBP که یک وسیله ی آموزشی موثر بر کودکان ASD است که کیفیت اجرای روند آموزشی کودکان اوتیسم می افزاید. طبق مطالعات صورت گرفته می توان نتیجه گرفت که روش های آموزشی ذکر شده در حد بسیار مطلوبی موجب افزایش مهارت های آموزشی، مهارت های اجتماعی-ارتباطی، مهارت های حرکتی ظریف، افزایش مشارکت اجتماعی کودکان اوتیسم میشود و تاثیر معنی داری بر کاهش نشانگان بالینی آن ها دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، اوتیسم ، کودکان