بررسی شاخص های روانسنجی مقیاس اهمال کاری )تعللورزی( تحصیلی در دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی شاخصهای روانسنجی مقیاس اهمالکاری تحصیلی در بین دانش آموزان سال آخر دبیرستانهای دولتی شهر یاسوج انجام شد. این پژوهش در د سته پژوهشهای توصیفی قرار دا شته و از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشآموزان سال آخر دبیرستانهای دولتی شهر یاسوج به تعداد۴۰۰۰ نفر تشکیل دادند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و با در نظر داشتن افت احتمالی آزمودنیها به تعداد ۳۸۰ نفر در نظر گرفته شد. برای انتخاب نمونه دانش آموزان موردمطالعه از شیوه نمونه گیری خو شه ای چندمرحله ای ا ستفاده شد. برای سنجش متغیر اهمال کاری تحصیلی از مقیاس سواری (۱۳۹۰) استفاده شد. دادههای این پژوهش در بخش آمار توصیفی توسط شاخصهای میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار ا ستنباطی بهو سیله تحلیل عامل تاییدی موردبرر سی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که بارهای عاملی تمام گویه های این مقیاس در حد مطلوب (بالاتر از(.۳۰ قرار دارند. همچنین شاخص های برازش مدل بررسیشده در محدوده قابل قبول و در سطح معناداری مطلوب (P<.۰۵) قرار داشت. بر این اساس میتوان مقیاس حاضر را برای اندازه گیری متغیر اهمال کاری تحصیلی در بین دانش آموزان سال آخر دبیرستان به کار گرفت و از نتایج آن در تحقیقات روانشناسی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

شاخص های روانسنجی ، مقیاس اهمال کاری تحصیلی ، دانش آموزان سال آخر دبیرستان ، روایی ، پایایی