پیش بینی انگیزه پیشرفت دانش آموزان بر مبنای تعامل معلم- دانش آموز

روابط موثر معلم و دانش آموز» درگیری دانش آموز در فرایند تعلیم و تربیت را موجب می شود که این امر به نوبه خود در دانش آموزان ایجاد علاقه نموده و همچنین این علاقه را حفظ می کند و زندگی تحصیلی دانش آموزان را بهبود می بخشد. تعامل مثبت و نزدیک بین معلمان و دانش آموزان، رشد تحصیلی و شخصی را تسریع کرده و زمینه ساز تجارب مساعد تحصیلی است زیرا دانش آموزانی که در پرورش احساس تعلق یا ارتباط اجتماعی با معلم شکست می خورند، در معرض خطر عملکرد تحصیلی ضعیف هستند. این پژوهش با هدف پیش بینی انگیزه پیشرفتدانش آموز (وبلز و همکاران، ۱۹۹۳) و پرسشنامه انگیزه پیشرفت (واینر, ۱۹۹۰) در میان ۵۷ دانش آموز کلاس پنجمتوزیع شدند و داده های جمع آوری شده با تحلیل رگرسیون استاندارد تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد کهمولفه های کمک /صمیمیت درک و فهم و مسئولیت پذیری یا آزادی دانش آموز اثر مثبت معنی داری بر انگیزه پیشرفت عاطفی دانش آموزان داشتند ولی مولفه های تعامل معلم- دانش آموز، اثر مثبت معنی داری بر انگیزه پیشرفت عاطفی دانش آموزان داشتند ولی مولفه های تعامل معلم- دانش آموز، توانایی پیش بینی انگیزه پیشرفت، روی آوری یا اجتناب را نداشتند و در پایان، رهبری، کمک/ صمیمیت، درک و فهم و سخت گیری اثر مثبت معنی داری بر انگیزه پیشرفت خطر جویی دانش آموزان داشتند. از مجموع یافته ها می توان نتیجه گرفت که لازم است آموزگاران دوره ابتداییتوجه ویژه ای به سبک تعامل خود با دانش آموزان داشته باشند تا بتوانند انگیزه های پیشرفت آن هارا در شرایط گوناگون تقویت نمایند. برخورد همدلانه معلم و درک متقابل دانش آموزان می تواند انگیزه عاطفی و هیجانی دانش آموزان برای یادگیری را تقویت کند و همچنین رفتار غیر سلطه گرانه معلم موجب افزایش انگیزه خطرجویی وریسک پذیری دانش آموز می شود.

کلیدواژه ها:

دانش آموز ، معلم ، دوره ابتدایی ، تعامل ، انگیزه پیشرفت