مرور مقایسه ای نشانگان اختلال طیف اوتیسم و اختلال ارتباط اجتماعی

اختلال اوتیسم اختلالی است که با نارسایی مداوم در مهارت های ارتباطی - اجتماعی از جمله نقص در تعامل اجتماعی و رفتارهای ارتباطی غیرکلامی مشخص می شود. هسته مرکزی اختلال در اوتیسم، اختلال در ارتباط است.از سوی دیگر نشانه های این اختلال در سایر اختلال ها و آسیب ها از جمله اختلال ارتباط اجتماعی نیز ظاهر می شود.اختلال ارتباط اجتماعی نیز با مشکل اساسی در استفاده اجتماعی از زبان و ارتباط مشخص می شود. در این اختلالفرد در ایجاد ارتباط موثر و برقراری و حفظ روابط اجتماعی دچار مشکلاتی می شود. با توجه به همپوشانی فراوان بین نشانگان این دو اختلال، در این پژوهش با استفاده از روش کتابخانه ای برخی شباهت ها و تفاوت ها بین این دو اختلالمرور و تشریح شد. نتایج نشان داد نقص مداوم در مهارت های ارتباطی و اجتماعی اصلی ترین وجه تشابه در این دو اختلال است و معیار تمایز بین آنها وجود الگوی تکراری یا محدود رفتاری در اوتیسم است. نقص تنظیم هیجان نیزیکی از معیارهای اصلی برای تشخیص اختلال اوتیسم محسوب می شود. در حالی که در اختلال ارتباط اجتماعینشانه مهمی نیست. دشورای در تقلید حرکات و اشکال در مهارت های حرکتی، چالش های شناختی و کارکردهای اجرایی نیز نشانه های اوتیسم هستند که در پژوهش های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفته اند؛ لیکن در خصوص اختلال ارتباط اجتماعی مورد توچه نبوده اند.

کلیدواژه ها:

اختلال عصبی رشدی ، اختلال طیف اوتیسم ، اختلال ارتباط اجتماعی