بررسی و تحلیل اثر نرخ سالمندی بر بیکاری طی دوره ۱۳۷۰-۱۳۹۸ با استفاده از روش خود رگرسیونی با وقفه های توزیعی

جمعیت و مولفه های جمعیتی، نقش بسیار مهمی در وضعیت اقتصادی، رشد و پیشرفت هر جامعه دارد و ویژگی هایکمی و کیفی آن به طور مستقیم و یا غیرمستقیم بر بسیاری از ابعاد اقتصادی آن جامعه تاثیر می گذارد. سالمندی جمعیتباعث کاهش نیروی کار فعال و به تبع آن کاهش عرضه نیروی کار می شود و کاهش در عرضه نیروی کار بر رشداقتصادی و رفاه کشور تاثیر دارد. از همین رو در این تحقیق با استفاده از روش خود رگرسیونی با وقفه توزیعی (ARDL)به بررسی آثر سالمندی جمعیت بر نرخ بیکاری در اقتصاد ایران طی دوره ۱۳۷۰-۱۳۹۸ پرداخته شده است. نتایج تحقیقنشان می دهد نرخ سالمندی جمعیت، در کوتاه مدت با اثری مثبت، همسو با بیکاری حرکت می کند اما در بلندمدت،فزایش نرخ سالمندی جمعیت باعث کاهش نرخ بیکاری در اقتصاد ایران شده است. بنابراین از یک طرف سالمندیجمعیت می تواند در کوتاه مدت برای چرخه اقتصاد مفید بوده و از طرف دیگر در بلندمدت آثر منفی بر چرخه اقتصادییک کشور بگذارد. از این رو اقتصاد ایران با افزایش نرخ سالمندی با کاهش فزاینده ی نیروی کار و رشد اقتصادیمواجه می شود.

کلیدواژه ها:

سالمندی جمعیت ، بیکاری ، ARDL ، اقتصاد ایران ، داده های سری زمانی