ارائه مدلی به منظور برقراری تعامل پایداری و انعطاف پذیری در زنجیره تامین پایدار

تعامل پایداری و انعطاف پذیری به اندازه کافی در ادبیات زنجیره تامین مورد توجه قرار نگرفته است. بکارگیری مفاهیم پایداری و انعطاف پذیری در زنجیره تامین به معنای بهینه سازی همزمان هزینه و منابع، از جمله منابع انسانی و محیطی، برای رویارویی با خطرات احتمالی است. بنابراین، انگیزه اصلی این مقاله در نظر گرفتن پایداری و انعطاف پذیری در یک زنجیره تامین حلقه بسته به طور همزمان است. برای این منظور از متخصصتان و دانشگاهیان خواسته شد تا تاثیرات استراژی های زنجیره تامین را بر معیارهای انعطاف پذیری در متغیرهای زبانی شناسایی کنند. سپس ماتریس حاصل با استفاده از TOPSIS فازی حل شد و به اشتراک گذاری اطلاعات و منبع یابی چندگانه به عنوان راهبرد اول و دوم انتخاب شدند. بر این اساس، یک مدل برنامه نویسی اعداد صحیح مختلط چند هدفه جدید برای یک زنجیره تامین حلقه بسته فرموله شد. در این تحقیق ابعاد مختلف پایداری از طریق کاهش کل هزینه، مصرف انرژی و آلودگی و افزایش فرصت های شغلی در نظر گرفته شده است. به اشتراک گذاری اطلاعات و استراتژی های منابع متعدد در توسعه مدل برای انعطاف پذیرتر کردن زنجیره تامین بکار گرفته شده است. داده های واقعی یک صنعت تایر برای اعتبار سنجی مدل پیشنهادی استفاده شد و مدل با استفاده از نسخه بهبود یافته روش محدودیت اپسیلون (AUGMECON۲) حل شد. نتایج بر ضرورت ترکیب پایداری و انعطاف پذیری در زنجیره تامین حلقه بسته تاکید کرد.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری ، پایداری ، زنجیره تامین حلقه بسته تایر ، محدودی ، اپسیلون