بررسی و سطح بندی تاسیسات بین راهی حاشیه راه های استان های کشور

امروزه همراه با افزایش جابه جایی جاده ای و اهمیت یافتن صنعت گردشگری ارائه خدمات در طول راه ها به گردشگران ومسافران از نظر کمیت و کیفیت آن نیازمند توجه بیشتری است. در این ارتباط، راه های زمینی به عنوان پر استفاده ترینمسیرهای حمل و نقل، اهمیت زیادی در افزایش کیفیت حمل و نقل مسافر و بار دارد. در مقاله حاضر. ابتدا با نظری کلی براهمیت وجود خدمات بین راهی در حاشیه راه هاء کیمیت و تعداد تاسیسات بین راهی شامل مجتمع خدماتی - رفاهی، تیرپارک، مجتمع پذیرائی و غذا خوری، کبابی و جگرکی، اغذیه فروشی، چلو کبابی، رستوران، قهوه خانه و چایخانه و مسجد ونمازخانه، برای هریک از استان های کشور به تفکیک بررسی و بر اساس ایده آل مثبت سطح بندی شده است. روش بررسیتحقیق توصیفی - تحلیلی و نوع آن کاربردی است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها نیز از مدل TOPSIS استفاده شده است.نتایج تحقیق نشان می دهد در تاسیسات رستوران سنتی، قهوه خانه و چایخانه، کبابی و جگرکی و چلو کبابی استان مازندران،مجتمع پذیرائی و غذا خوری و رستوران سنتی، قهوه خانه و چایخانه استان خراسان رضوی؛ اغذیه فروشی استان قم؛ تیر پارکاستان زنجان؛ مجتمع خدماتی - رفاهی استان اصفهان و مسجد و نمازخانه استان همدان گزینه های ایده آل هستند و بیشترین امکانات و تاسیسات خدماتی بین راهی را دارند.

کلیدواژه ها:

تاسیسات بین راهی حاشیه راه ها ، ایران ، TOPSIS