واکاوی معنای هندسه در معماری سنتی ایران و کاربرد آن در معماری معاصر (نمونه موردی: خانه تاریخی طباطبایی ها شهر کاشان)

تاکید معماری ایرانی بر زیبایی و هندسه ابزار قدرتمندی است که معماران ایرانی را قادر می سازد تا نسبت های فضایی را بسنجند و تعادل،نظم و زیبایی را بر روی زمین ایجاد کنند. از آنجایی که هدف معماری تسخیر روح و هوش است، هندسه ابزاری است در دستان معمارانایرانی که از آن برای پرورش اشکال گیاهی و جانوری که ذاتا مقدس هستند، استفاده کنند. در بناهای معماری، همه ابعاد از نظر کمال(ارتفاع، طول و عرض) و اجزای آنها (از جمله نقوش هندسی روی سطح) به یکدیگر وابسته بوده و هرگز از هندسه جدا نیستند. پژوهش ازنظر هدف توصیفی تحلیلی و از نظر ماهیت کیفی است. به منظور گردآوری اطلاعات از ابزارهای مطالعات کتابخانه ای، مشاهده و قیاستطبیقی استفاده شده است. بنابراین هنر هندسه کلید ایجاد انسجام بین ساختمان و ایده هایی است که سازنده در ذهن دارد. به عبارتدیگر، هندسه بخشی از تجسم مفهوم زیبایی در معماری است. به کارگیری فرم های هندسی در طراحی و معماری توسط معماران امریجداناپذیر است چرا که برای ایجاد محیطی خاص و استثنایی معمار ملزم خواهد بود که از فرمها و شکل های مختلف استفاده کند. در اینپژوهش، معنای هندسه در معماری سنتی بررسی شده و یافته های این مقاله میتواند در کنار مطالعات مشابه دیگر در جهت بازشناسی آثارمعماری ایران و بازیابی هویت اصیل اسلامی-ایرانی آن به کار رود. این که از چه هندسه های جهت برقراری ارتباط اجزاء در پلان و نما باچه مدولی استفاده شود، در اختیار معماران بوده و خلاقیت و دانش در آن به نوعی مهارت و رقابت بین آنان بوده است.

کلیدواژه ها:

هندسه ، معماری سنتی ، معماری معاصر ، خانه تاریخی