اعتبارسنجی شرط ارتکازی بکارت در عقد نکاح و پیامدهای فقهی و حقوقی آن

در رسوم و آداب دیرینه بسیاری از خانواده های ایرانیان مانند آنچه در منابع روایی دین اسلام آمده، وجود بکارت زوجه، صفتی نیکو شمرده شده و حائز اهمیت است. ازاین روی مسئله بکارت مسئله ای چالش برانگیز میان فقها و حقوق دانان است. در این مقاله با استفاده از منابع کتابخانه ای وبا روش توصیفی و تحلیلی به برخی از زوایای مغفول عدم بکارت زوجه در عقد نکاح از جهت فقهی و حقوقی پرداخته شده است. با توجه به ارتکازی بودن شرط بکارت در ضمن عقد و پس از اعتبارسنجی شروط ارتکازی به مثابه شروط مصرح درضمن عقد می توان گفت که اگرچه ابراز عدم بکارت از سوی زوجه به دلایلی چون مغایرت با مصلحت نه تنها واجب بلکه راجح هم نیست؛ لکن لزوم جبران آثار وضعی و تکلیفی آن نیز قابل چشم پوشی نخواهد بود. ازجمله آثار تکلیفی که باید تدارک گردد، وجوب استغفار از تدلیس مومن و از آثار وضعی آن وجوب ابراء ذمه مرد از مازاد بر مهرالمثل است. بی توجهی به این مسئله از سویی موجب تضییع حقوق مادی و معنوی مرد می گردد و از سوی دیگر آثاری چون اباحه گری و بی اهمیتی مسائل بنیادین اخلاق اجتماعی را در بردارد.

کلیدواژه ها:

بکارت ، شرط ارتکازی فسخ نکاح ، ابراء ، تحولات اجتماعی.