پیشایندهای انگیزشی احساس تعلق دانشجویان به دانشگاه: نقش خودمختاری، شایستگی، ارتباط و علاقه فردی

مقدمه: عدم احساس تعلق دانشجویان به دانشگاه، می­تواند یک عامل اصلی افت تحصیلی و مشکلات سازگاری در آموزش عالی باشد. با این حال، شناخت کمی از پیشایندهای احساس تعلق دانشجویان به دانشگاه وجود دارد. هدف پژوهش حاضر، تعیین نقش خودمختاری، شایستگی، ارتباط و علاقه فردی در پیش­بینی احساس تعلق دانشجویان به دانشگاه بود. روش ها: طرح پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه فردوسی مشهد در نیم سال اول سال تحصیلی ۹۹-۹۸ تشکیل دادند. بدین منظور، ۴۵۰ نفر با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی چند مرحله­ای انتخاب شدند. جمع­آوری داده­ها از طریق مقیاس­های ارضای نیازهای بنادین عمومی، علاقه فردی و تعلق به دانشگاه انجام گرفت. به منظور تحلیل داده­ها از نرم ­افزار SPSS ۲۴ و روش­های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد.  یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین نیازهای شایستگی، خودمختاری، ارتباط، علاقه فردی و تعلق به دانشگاه همبستگی­های متقابل معنادار وجود دارد. به­علاوه، نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که به جز علاقه فردی، متغیرهای شایستگی، خودمختاری و ارتباط قادر به پیش­بینی معنادار احساس تعلق دانشجویان به دانشگاه بودند. نتیجه گیری: یافته­ های پژوهش، نقش مهم ارضای نیازهای بنیادین روان­شناختی را در تجربه احساس تعلق دانشجویان به دانشگاه مورد تاکید قرار می­دهد و می ­تواند مبنایی برای مداخلات اثرگذار در آموزش عالی باشد.

کلیدواژه ها:

Keywords: competence ، autonomy ، relatedness ، individual interest ، belonging to the university. ، کلمات کلیدی: شایستگی ، خودمختاری ، ارتباط ، علاقه فردی ، تعلق به دانشگاه