خانواده آرمانی در گلستان سعدی

خانواده به عنوان مهمترین رکن و سلول بنیادی تشکیلدهنده اجتماع بشری، اولین نهادی است که شخصیت انسان در آن شکل گرفته و رشد و تعالی می یابد و آدمی بیشتر اصول زندگی، همکاری، دوستی، محبت و دیگر مفاهیم اخلاقی و اجتماعی را از خانواده میگیرد. در این میان خانوادهای موفق و سعادتمند و به تعبیری بهتر آرمانی میشود که از آموزه های صحیح تربیتی، اخلاقی و اجتماعی برای پرورش اعضایش استفاده کند و این آموزه ها و باورها بیشتر در تعالیم وحیانی و الهی بیان شده است و در واقع اینگونه میتوان بیان کرد که خانوادهای آرمانی و موفق خواهد بود که بسترهای دینی و اخلاقی در آن مبنای آموزش و پرورش و اداره امور اعضای خانواده است. سعدی شیرازی، شاعر غزلسرا و شیرین سخن ایرانی که خود آبدیده حکمت و معرفت و استاد بی بدیل در عرصه هنر و حکمتآموزی براساس مفاهیم دینی و اخلاقی است، در آثار خود به دنبال انتشار و تبلیغ ارزشها و مضامین اخلاقی و انسانی برگرفته از اصول دینی و معرفت الهی است. سعدی ادبیات منثور از زبان سعدی شیرازی است که به بسیاری آداب و اخلاق تربیتی اشاره دارد و در لابه لای حکایتهای شیرین آن به جایگاه خانواده و اعضای خانواده همچون پدر، مادر، فرزند و مسائل مربوط به امورات خانواده مثل تامین معاش و روزی، سفارش به نیکی و صفات پسندیده همچون قناعت، صبوری و خویشتنداری و دوری از صفات ناپسندیده و زشت همچون غیبت و ریاکاری به چشم میخورد. به بیانی بهتر باید گفت سعدی در این سخنان ارزشمند الگوهایی زیبا از انسانیت و شخص تربیت یافته با اصول دینی و اخلاقی ارائه داده است که با خواندن و عمل کردن به این مفاهیم و مضامین بوسیله هر کدام از افراد جامعه به ویژه اعضای یک خانواده، میتوان به خانواده آرمانی و در نهایت به جامعه آرمانی دست یافت.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ایرانی- اسلامی ، خانواده آرمانی ، گلستان سعدی.