اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری زناشویی زوجین دارای تعارضات زناشویی

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری زناشویی زوجین دارای تعارضات زناشویی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل زوجین دارای تعارضات زناشویی شهر ساری در سال ۱۴۰۲ تشکیل دادند. سپس ۳۲ نفر از زوجین دارای تعارضات زناشویی از طریق شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش (۱۶ نفر) و گروه گواه (۱۶ نفر) قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه سازگاری زناشویی بوده است. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۸هفته، هر هفته در یک جلسه درمان ۹۰ دقیقه ای درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. یافته ها نشان داد نمرات پس آزمون گروه آزمایش در نمره سازگاری زناشویی نسبت به گروه کنترل معنادار بوده است. بنابراین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری زناشویی زوجین دارای تعارضات زناشویی تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، سازگاری زناشویی ، زوجین دارای تعارضات زناشویی