اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر باورهای ارتباطی و امیدواری زوجین ناسازگار

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر باورهای ارتباطی و امیدواری زوجین ناسازگار اجرا شده است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل زوجین ناسازگار شهر ساری در سال ۱۴۰۲ تشکیل دادند. سپس ۳۲ نفر از زوجین ناسازگار از طریق شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش (۱۶ نفر) و گروه گواه (۱۶ نفر) قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های باورهای ارتباطی و امیدواری بود. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۸هفته، هر هفته در یک جلسه درمان ۹۰-۶۰دقیقه ای درمان شناختی رفتاری را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. یافته ها نشان داد میانگین نمرات باورهای ارتباطی و امیدواری در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه آزمایش معنادار بوده است. بنابراین درمان شناختی رفتاری بر باورهای ارتباطی و امیدواری زوجین ناسازگار تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، باورهای ارتباطی ، امیدواری ، زوجین ناسازگار