اثربخشی طرحواره درمانی بر خود مراقبتی زنان مبتلا به مشکلات قلبی- عروقی

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر خود مراقبتی زنان مبتلا به مشکلات قلبی- عروقی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل زنان مبتلا به مشکلات قلبی- عروقی که به بیمارستان های شهر لرستان در سال ۱۴۰۱ مراجعه کرده بودند. نمونه آماری شامل ۳۰ نفر از زنان بودند که با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و سپس با استفاده از گمارش تصادفی دریکی از دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل(۱۵ نفر) قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه خود مراقبتی استفاده شده است. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۸هفته، هر هفته در یک جلسه درمان ۶۰تا۹۰ دقیقه ای درمان طرحواره درمانی را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. یافته های پژوهش نشان داد که میانگین نمره خود مراقبتی زنان در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه آزمایش معنادار بوده است. بنابراین طرحواره درمانی بر خود مراقبتی زنان مبتلا به مشکلات قلبی- عروقی تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، خود مراقبتی ، زنان مبتلا به مشکلات قلبی- عروقی.