بررسی آسیب شناسی آموزش های دینی در دوره ابتدایی از دیدگاه معلمان شهر مهاباد

پژوهش حاضر از نوع کیفی و روش آن، پدیدار شناسی است.موارد پژوهش حاضر شامل کلیه ی معلمان دوره ابتدایی شهر مهاباد می باشد و تعداد نمونه با استفاده از منطق اشباع نظری(۱۸ نفر) تعیین شد. افراد نمونه بر اساس روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند.ابزار مورد استفاده در این تحقیق مصاحبه نیمه ساختاریافته می باشد. در این مطالعه، به منظور برآورد میزان روایی چک لیست مصاحبه از معیار اعتبارپذیری (واقعی بودن توصیفها و یافته های پژوهش) با بکارگیری رویه های ویژه کدگذاری و تحلیل برای ارزیابی روایی استفاده شد. همچنین برای ارزیابی پایایی از راهکارهای هدایت دقیق جریان مصاحبه برای گردآوری داده ها، ایجاد فرآیندهای ساختارمند برای اجرا و تفسیر مصاحبه های همگرا، وجود حداقل دو نفر برای انجام مصاحبه به صورت جداگانه بهره گرفته شد. نتایج حاصل نشان دادکه یافته های مصاحبه در باب آسیب های آموزشی از حیث محتوا ی آموزش ، روش های اموزشی، و شیوه های ارزشیابی و فضاهای آموزشی دینی دانش آموزان در دوره ابتدایی از حیث معلمان درچند کد انتخابی در زندگی معنادار، توجه به معنویت، کشف علایق و توانایی و شاد زیستن و آسیب های محتوای آموزشی و ۷ دسته کد محوری زندگی هدفمند، امید به زندگی، بیان آموزه های دینی، توجه به نقاط قوت، شناسایی علاقه و جستجوی شادی و آسیب محتوا ی آموزشی و و روش آموزشی طبقه بندی شده است. و روش های آموزشی در دو کد انتخابی: آسیب های مربوط به روش های آموزش درس دینی، عدم توسعه مهارت های حرفه ای دانش آموزان و عدم کسب نگرش های ضروری ؛ و هفت دسته کد محوری: آسیب های مربوط به روش یادهی و یادگیری، آسیب های مربوط به اهداف و روش های آموزش درس دینی، عدم مهارت خوداگاهی، عدم عزت نفس دانش آموزان ، عدم مهارت خوداگاهی، عدم مهارت حل مسئله، عدم مهارت تفکر خلاق، عدم مسئولیت پذیری در قبال خویش و عدم مهارت های ارتباطی، طبقه بندی شده است. و همچنین شیوه های ارزشیابی در دریک کد انتخابی: آسیب های مربوط به روش های ارزشیابی درس دینی؛ و سه دسته کد محوری: آسیب های مربوط به روش های ارزشیابی درس دینی، مشکلات ارزشیابی، ارزشیابی توصیفی، طبقه بندی شده است. و در آخر فضاهای آموزشی در دوره ابتدایی از حیث معلمان شهر مهاباد دریک کد انتخابی و آسیب های فضاهای آموزشی و ۳ دسته کد آسیب فضاهای آموزشی، مشکلات تجهیزات آموزشی، مشکلات اداری طبقه بندی شده است. راهکارهای این پژوهش نیز نشان داد که ترویج رویکرد عقل ورزی، دوری جستن از تعصبات و تمایلات فردی و جمعی، لزوم رعایت تفاوت های فردی و استفاده از روش های آموزشی مسئله محور در برنامه ریزی های درسی تربیت دینی، می تواند زمینه برون رفت از آسیب ها را فراهم سازد.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، تعلیم و آموزش های دینی ، دانش آموزان ، معلمان