زمان بندی شیفت کاری پرستاران چند مهارته با رویکرد بهره وری نیروی انسانی (مطالعه موردی: بیمارستان قائم رشت)

زمان بندی نیروی کار، مسئله ای رایج در بسیاری از سازمان ها، اعم از صنعتی و خدماتی است که اساسا به دنبال تخصیص کارکنان به کارها، شیفت کاری یا زمان استراحت با در نظر گرفتن قواعد سازمانی و قانونی، مهارت کار و ترجیحات می باشد. هدف از این تحقیق، ارائه یک رویکرد بهینه، برای مسئله سه هدفه زمان بندی شیفت کاری و گردش شغلی پرستاران چند مهارته با توجه به عوامل بهره وری آن ها است. در این مقاله، مدل زمان بندی شیفت کاری پرستاران به صورت همزمان با اهداف کمینه سازی هزینه های نیروی کار، و همچنین کمینه سازی تعداد پرستاران خانم در شیفت شب و بیشینه سازی تعداد گردش شغلی، ارائه شده است. همچنین عواملی همچون آموزش پرستاران، که بر بهره وری آن ها نیز تاثیرگذار است، در مدل لحاظ شده است. به منظور بررسی کارایی مدل ارائه شده، این مدل با نرم افزار گمز با روش global criterion حل گردید و با حل دستی موجود در بیمارستان مقایسه شد. نتایج، نشان از عملکرد بهتر مدل ارائه شده در یافتن جواب بهینه داشت; به این صورت که در تابع هدف اول، در تابع هدف دوم ودر تابع هدف سوم بهبود عملکرد داشتیم.

کلیدواژه ها:

زمان بندی شیفت کاری ، مدل سازی ، بهره وری نیروی انسانی ، روش global criterion