توسعه پایدار مناطق بیابانی ایران از طریق توسعه اکوتوریسم

امروزه صنعت توریسم یکی از پررونق ترین فعالیت های اقتصادی در جهان می باشد.این صنعت در حال حاضر در بسیاری ازکشورها به دلیل ایجاد فرصت های شغلی جدید و نیز رشد سریعتر، مورد اقبال بسیار زیادی قرار گرفته است. اکوتوریسم یا طبیعتکردی نیز به عنوان یکی از انشعابات توریسم در کشور های که دارای جاذبه طبیعی هستند،به دلیل تولید ثروت زیاد از اهمیت بسیار زیادی برخوردار می باشد.اهمیت این صنعت توریسم، در توسعه اقتصادی و حفاظت از محیط های طبیعی کشورها می باشدبطوریکه به دلیل این اهمیت سال 2002 از طرف سازمان ملل متحد به عنوان سال بین المللی اکوتوریسم نام گرفت.از طرفدیگر بیابان ها به عنوان یکی از اصلی ترین اکوسیستم های کره زمین و بواسطه شرایط دشوار آب و هوایی و نیز به دلیل جاذبه های فراوان طبیعی و بکری بیشتر نسبت به سایر اکوسیستم ها ،در صورت مدیریت صحیح می توانند از سود بالفعل و بالقوهسرشاری برخوردار گردند. مناطق بیابانی کشورمان ایران به دلیل تنوع فراوان در جاذبه های جغرافیایی و فرهنگی مانند انواعکویرها،گونه های منحصر به فرد جانوری و گیاهی،دشت ها و صحراها،تپه های ماسه ای و تقابل دشت و کوهستان و نیز آثار باستانی،تاریخی،مذهبی و فرهنگی دارای پتانسیل های بالقوه برای توسعه اکوتوریسم می باشد.چنین به نظر می رسد که یکی از بهترین روش های بهره برداری پایدار اکوسیستم های بیابانی ایران، توسعه اکوتوریسم در این مناطق می باشد .