تبیین عوامل موثر در بازآفرینی پایدار بافت های فرسوده شهری با روش تلفیقی FEMA و SMART PLS (نمونه موردی محله سنگ سیاه شهر شیراز)

مشکلات نواحی فرسوده شهری , بنا به ذات خود دارای ابعاد مختلفی هستند و در هر بعدبه شکل خاصی بروز می نماید. امروزه بسیاری از شهرهای جهان بخصوص بافت مرکزی شهرها دچار فرسودگی شدید شده اند که در این میان یکی از رویکردهای اخیر در زمینه مرمت و بهبود عملکرد بافت های تاریخی ، رویکرد بازآفرینی پایدار شهری است که نسبت به رویکردهای پیشین دید جامع تر به بافت تاریخی و حفاظت آن دارد و یک انتخاب استراتژیک مهم در ارتقای توسعه شهری در سطح جهان است . در این رویکرد به منظور مرمت بافت تاریخی از تمامی ابعاد توسعه پایدار شامل ابعاد اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی ،زیست محیطی و مدیریتی بهره گیری شده است . این پژوهش با هدف بازآفرینی محله سنگ سیاه شیراز که از شاکله اصلی بافت تاریخی محلات شهرشیراز می باشد گردآوری گردیده است . با شناسایی مخاطرات و پیامدهای ناشی از آن اقدام به استخراج سیاست هایی می گردد که با توجه به آن بازآفرینی صورت خواهد گرفت . با استفاده از روش تلفیقی FEMA و SMART PLS خواهیم دریافت که بیشتریم اثر زیان بار ناشی از افزایش ناهنجاری ها و کاهش تعلق خاطر میان ساکنین محله بوده که در جهت سااماندهی و دستیابی به محله پایدار توجه به ذی نفعان در بافت شهری بیشترین ضریب تاثیر را داشته است .

کلیدواژه ها:

بازآفرینی پایدار ، بافت فرسوده ، محله سنگ سیاه ، FEMA ، SMART PLS