اهمیت ساختار عدالت آموزشی و فرهنگی در نظام آموزش و پرورش و سند تحول بنیادین

تمایل به آموزش، نهضتی جهانی است که حد و مرز نمی شناسد. به موجب ماده ۲۲ اعلامیه حقوق بشر، حق آموزش برای عموم مردم صرف نظر از جنس، رنگ، نژاد و مذهب به رسمیت شناخته شده است. در همه کشورهای جهان قوانین اساسی و برنامه ها و مرام نامه های احزاب سیاسی، اعمال چنین حقی را تایید و محدودیت آن را محکوم می کنند. بنابراین هرگونه تعبیر و تفسیر این حق که در اغلب مکاتب فلسفی و فرهنگی دارای مفهوم واحدی است بیهوده به نظر می رسد. شعار(آموزش برای همه) نخستین و مهمترین هدف سیاست تعلیماتی هر کشور است. بررسی برابری فرصت ها یکی از موضوعات مهم تمدن بشری است . ایده برابری آموزشی را می توان در کارهای فیلسوفان باستانی مانند کنفسیوس، ارسطو و افلاطون پیدا کرد. در جوامع مدرن، نظریه برابری آموزشی ریشه در نظرات راولز دارد. طبق نظر راولز سه اصل برابری و عدالت در فرصت ها در زمینه سیستم های آموزشی عبارت اند از: فراهم کردن تسهیلات آموزشی برابر برای افراد واجد شرایط؛ فراهم آوردن حداقل میزان آموزش برای هر فرد و ایجاد امکانات و تدارکات ویژه برای گروه های محروم. البته مفهوم فرصت های برابر آموزشی نیز دارای نوساناتی بوده است، دامنه این تغییرات از حضور کلیه دانش آموزان در مدرسه و عدم پرداخت هرگونه وجهی بابت ثبت نام شروع و با ارائه آموزش های یکسان برای همگان، برابری فرصت ها در خروج از مدرسه و اثرات آموزش به دست آمده از تحصیل در نوسان بوده است.

کلیدواژه ها:

عدالت ، آموزشی ، فرهنگی ، آموزش و پرورش ، مدارس