ماموریت گرایی و مساله ی تعریف ماموریت های پژوهشی: پایین_به بالا و بالا_به پایین

در سال های اخیر، پیاده سازی سیاست های نوآوری ماموریت گرا با هدف حل چالش های اجتماعی عمده، در کشورهای مختلفی دنبال شده است. توجه به پیاده سازی این سیاست ها به افزایش بحث های نظری حول این سیاست ها و مسائل مختلف آن نیز انجامیده است. یکی از معضلات سیاست های نوآوری ماموریت گرا مسئله متمرکز بودن تشخیص چالش های عمده و تعریف ماموریت هاست. این تصور وجود دارد که در سیاست های نوآوری ماموریت گرا، تشخیص چالش ها و تعریف ماموریت ها باید به طور متمرکز و بالا−به پایین انجام شود. رهیافت بالا−به پایین در تعریف ماموریت ها از جهات مختلفی موردانتقاد قرار گرفته است. درعین حال، از دیدگاه برخی از پژوهشگران هرچند بالا−به پایین بودن را می توان ویژگی سیاست های نوآوری ماموریت گرای سنتی دانست، این مطلب در مورد سیاست های نوآوری ماموریت گرای جدید صادق نیست که هدف اصلی آن حل چالش های اجتماعی عمده است و این سیاست ها جنبه های اشاعه گرایانه و پایین−به بالا دارند. باوجوداین، نقدهایی نیز بر رهیافت بدیل پایین−به بالا در تعریف ماموریت ها وارد است. در این مقاله، پس از بررسی نقدهای وارد بر رهیافت های بالا−به پایین و پایین−به بالا در تعریف ماموریت های پژوهشی، و با تکیه بر شرایط لازم برای ماموریت های پژوهشی، رهیافتی تلفیقی برای تشخیص چالش ها و تعریف ماموریت ها پیشنهاد می شود که به اشکالات رهیافت های بالا−به پایین و پایین−به بالا دچار نیست.

کلیدواژه ها:

ماموریت گرایی ، سیاست نوآوری ماموریت گرا ، چالش های اجتماعی عمده ، رهیافت بالا− به پایین ، رهیافت پایین− به بالا