مقایسه رویکرد سنتی ارزشیابی سنتی و ارزشیابی توصیفی

در رویکرد سنتی ارزشیابی، عمدتا معلمان، تلاش می نمودند از نتایج یادگیری دانش آموزان ارزشیابی به عمل آورند و آن را به صورت نمره گزارش دهند. کمتر تلاش می شد که به نحوه و چگونگی یادگیری و بهبود آن توجه شود. در این الگوی جدید ارزشیابی، معلم، ارزشیابی را در خدمت یادگیری قرار می دهد؛ لذا نگاه وی به آن کاملا تغییر می کند. ارزشیابی های او به گونه ای است که به یادگیری بهتر بی انجامد. لذا ضعف های عملکرد دانش آموزان و قوت های آنها، برای این منظور بررسی می شود که راهی برای برطرف کردن و یا بهبود آنها یافت شود، نه اینکه صرفا ضعف ها منعکس شود. همچنین این الگوی ارزشیابی، موجب می شود معلم خود را همسفر یادگیری دانش آموزان بداند و با آنها در مسیر حرکت کند، نه کسی که در پایان راه ایستاده و منتظر است که مشاهده کند چه کسی زودتر به پایان راه (یادگیری) می رسد.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی توصیفی ، دانش آموزان ، رویکرد