بررسی رفتارهای عاطفی آسیب زننده در تربیت کودکان با تکیه بر آیات قرآن کریم و احادیث ائمه (ع)

یکی از شاخصه های انسان در مقایسه با سایر موجودات، دارا بودن حس عاطفه است. این توانمندی یکی از الزامات زندگی اجتماعی انسان می باشد. انسان ها با وجود عواطف و دلبستگی ها با یکدیگر زندگی تشکیل می دهند و با فداکاری و گذشت این زندگی را ادامه می دهند و به پرورش کودکان شان جهت ابقای نسل با فداکاری گردن می نهند. در قرآن کریم و روایتهای متعدد از ائمه(ع) به دفعات به ویژگیهای مطلوبی نظیر مهربانی، از خود گذشتگی، محبت، غضب در برابر ظلم و ایستادگی در مقابل خصوصیات نامطلوب همانند کینه توزی، تنگ نظری و سایر معضلات اخلاقی دیگر موکدا توصیه شده است. با توجه به مهم بودن این مسائل در حیطه تعلیم و تربیت فرزندان و تعداد بالای شیوه های ایجابی-عاطفی که در مقوله تربیت فرزندان وجود دارد و همچنین مجهول بودن روش های سلبی-عاطفی که تحت نام شیوه های عاطفی آسیب رسان در حوزه تربیت کودک از آن یاد می شود، این تحقیق تلاش می کند که با شیوه توصیفی تحلیلی و با تکیه بر منابع دینی به بیان و توضیح اهم روش های عاطفی آسیب زننده در تربیت کودکان بپردازد. نتایج این مطالعه حاکی از اینست که مخرب ترین رفتار آسیب زننده تبعیض و فرق قایل شدن بین فرزندان و تحقیر و کوچک شماری آنان زمانی که در جمعی هستند می باشد که با شیوه هایی نظیر مسخره کردن، ملامت نمودن و سایر شیوه های نامطلوب و آسیب زا نشان داد ه می شود. در مقابل، راه کارهایی همانند احترام به شخصیت کودک، مهم دانستن احساسات او و اجتناب از تبعیض، راهکارهای مقابله با این مشکلات محسوب می گردد.

کلیدواژه ها:

تربیت کودکان ، رفتارهای عاطفی آسیب زننده ، روایات و آیات قرآن ، احادیث ائمه(ع)