رابطه روش های تدریس با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

یکی از مباحث اساسی و بنیادی تعلیم و تربیت الگوهای تدریس می باشد که در فرایند تدریس و ساخت شخصیت و روند ذهنی، عاطفی، آموزشی و تربیتی دانش آموزان نقش اساسی دارد. با این همه در متون علمی کمتر مورد توجه و عنایت قرار گرفته است ( کولین و لاسلت، ترجمه صباغیان، ۱۳۷۳، ص ۴۵) میلر تدریس را فراهم آوردن موقعیت و اوضاع و احوالی که یادگیری را برای شاگردان آسان می کند تعریف کرده است یعنی تدریس یک فعالیت است اما نه هر نوع فعالیتی، بلکه فعالیتی که آگاهانه و بر اساس هدف خاصی انجام می گیرد. قابل ذکر است منظور از هدف اینجا، ایجاد شرایط مطلوب یادگیری می باشد. نخستین گام در تدریس طراحی سنجیده و آگاهانه فعالیتهای مربوط به تدریس می باشد که شامل ویژگی های خاص تدریس از جمله: ۱- وجود تعامل در رابطه متقابل بین معلم و شاگرد ۲- هدف دار بودن فعالیتهای معلم ۳- مفاهیم به طریقی ارائه شود که متناسب با فهم و توانایی شاگردان باشد در فرایند تدریس تنها تجارب و دیدگاههای علمی معلم نیست که موثر واقع می شود بلکه کل شخصیت اوست که ایجاد شرایط یادگیری و تغییر و تحول شاگرد، تاثیر می گذارد ( شعبانی، ۱۳۷۲، ص ۸۱) پیشرفت و ترقی هر جامعه ای در سایه نوع و کیفیت فعالیتی است که در مدارس انجام می گیرد. نقش معلم را به عنوان شخصی که ارتباط تنگاتنگی با دانش آموزان دارد نمی توان نادیده گرفت آموزش و پرورش نسل فعلی جامعه، در میان نیازهای دیگر، از اولویتهای خاصی برخوردار می باشد و آماده سازی معلم برای کلاس درس و نحوه برخورد او با دانش آموزان، شیوه تدرس توجه ویژه ای را می طلبد (میر کمالی، ۱۳۷۳ ص ۲۷).