پلیمره شدن زنده

در شیمی پلیمر، پلیمر شدن زنده نوعی پلیمر شدن اضافی است که در آن قابلیت اختتام زنجیرهای پلیمری در حال رشد، حذف شده است ] ۱[. واکنش اختتام و انتقال در این پلیمر شدن وجود ندارد و سرعت شروع بسیار بیشتر از سرعت انتشار است. در نتیجه، زنجیرهای پلیمری با سرعتی ثابت رشد میکنند و شاخص چند توزیعی باریکی دارند ] ۲[. پلیمر شدن زنده تا زمان مصرف کامل مونومرها ادامه می یابد. پلیمرهای زنده در انتهای زنجیر خود دارای گروههای فلز آلی هستند که توانایی واکنشهای بیشتری دارند. متوسط عددی وزن مولکولی با تبدیل مونومر به صورت خطی افزایش مییابد. پلیمر شدن زنده روشی رایج برای تولید کوپلیمرهای قطعهای است. روشهای اصلی پلیمر شدن زنده، شامل پلیمر شدن آنیونی زنده، کاتیونی زنده، حلقه گشا، رادیکال آزاد زنده و پلیمر شدن زیگلرناتا است که به اختصار در این مقاله توضیح داده میشود. ویژگی مهم این پلیمر شدن استفاده از حلالهای بدون پروتئین است.