مفهوم سازی های فرهنگی «زندگی» در قرآن کریم با تاکید بر حیطه اقتصادی

زبان شناسی فرهنگی به بررسی رابطه بین زبان و فرهنگ و تاثیر متقابل آن ها می پردازد، در این دیدگاه زبان زیر مجموعه ای از فرهنگ به شمار می آید که ویژگی های گوناگون فرهنگ را منعکس می کند. از ابزارهایی که زبان شناسی فرهنگی برای رسیدن به هدف خود از آن بهره گرفته است استعاره های مفهومی است؛ چرا، که استعاره های مفهومی به طور اتفاقی ساخته نمی شوند، بلکه بر اساس کنش های متقابل و پایدار با فرهنگ پایه ریزی می شوند. مطالعه ی حاضر به مفهوم سازی «زندگی» در قرآن با تمرکز بر گونه های اقتصادی رایج نزد مردمان عصر نزول پرداخته است تا از این طریق بازتاب گونه های رایج در مفهوم سازی «زندگی» را در کل آیات قرآن بکاوند. بررسی های صورت گرفته حاکی از آن است که در می ان گونه های رایج اقتصادی، گونه «تجارت» با بسامد بالاتری نسبت به سایر گونه ها در مفهوم سازی استعاری «زندگی» بکار گرفته شده است و پس از آن شاهد مفهوم سازی «زندگی» از طریق گونه های اقتصادی زراع، دامدار، شکار، غارت و صنعتگری هستیم. داده ها بیانگرآن است قرآن از الگوهای رایج در فرهنگ برای مفهوم سازی و تولید استعاره های حوزه «زندگی» بهره گرفته است و پس از نزدیکی به اندیشه مخاطب با تولید استعاره های مفهومی و به کارگیری آن درون روابط جدید به ایجاد الگوهای جدید و انتقال جهان بینی الهی در حوزه «زندگی» می پردازد. استعاره های بکارگرفته شده در حوزه مزبور نه تنها منعکس کننده الگوهای فرهنگی موجودند، بلکه الگوهای جدید تولید می کنند.

کلیدواژه ها:

قرآن کریم ، مفهوم سازی فرهنگی ، استعاره مفهومی ، زندگی ، اقتصاد